Een springersknie is een overbelastingsblessure van de kniepees, de pees die de knieschijf en het onderbeen aan elkaar verbindt (zie ook de afbeelding). Dit komt met name voor bij sporters die vaak springen (volleyballers, basketballers), waarbij het op hoger niveau vaker voorkomt.
Wil jij jouw team of leden veilig laten volleyballen om blessures te voorkomen? Bekijk het oefenprogramma ‘VolleyVeilig’ van VeiligheidNL.
Jumpers knee bij kinderen
Bij kinderen is het risico op een springersknie klein, maar het kan voorkomen. Daarbij zijn veel springen (waarbij met name in het landen het gevaar zit) en een eenzijdige belasting (vaak hetzelfde type oefening en training) belangrijke risicofactoren. Daarbij komt dat bij kinderen altijd rekening gehouden moet worden met de belastbaarheid tijdens een groeispurt, zoals sportarts Jessica Gal eerder aangaf.
Jumpers knee herkennen
Als een kind toch last krijgt van één of beide knieën is het, zoals met alle pijntjes waar het kind langer over blijft ‘zeuren’, belangrijk om ernaar te luisteren. Als de klachten bestaan uit onderstaand lijstje en bovenstaande risicofactoren zijn aanwezig, kan het om een springersknie gaan:
- Pijn net onder de knieschijf of in de pees net boven de aanhechting op het scheenbeen. Vaak wordt de pijn met één vinger aangewezen en niet met de hele hand;
- Stijfheid in de knie;
- Pijn bij buigen van de knie;
- Pijn die, zeker bij beginnende stadia, na een warming-up weg gaat maar de volgende dag terug komt (fase 2) of die zich juist pas na een training manifesteert en weer weg trekt (fase 1).
Als je vermoedt dat je kind een springersknie of andere knie-aandoening heeft, is het altijd goed om naar de trainingsbelasting te kijken. Is deze wel in overeenstemming met de belastbaarheid van het kind en past deze bij de leeftijd?
Geef het in ieder geval aan bij de trainer, zodat deze er rekening mee kan houden. Met name dit soort overbelastingen van pezen manifesteert zich niet tijdens, maar juist voor en na een training, waardoor de trainer er minder goed zicht op heeft. Vaak helpt een vrij korte periode met minder belastende trainingen.
Bij aanhoudende klachten is de fysiotherapeut de aangewezen specialist om te raadplegen.
In het algemeen geldt dat als er een gevarieerd aanbod is van bewegen en trainen, de kans op dit type overbelastingsblessures klein is. Daarbij past de gevarieerde training uitstekend binnen de manier waarop de Nederlandse sportwereld tegen ontwikkeling van sportmensen aan kijkt: eerst opleiden tot goede allround bewegers en dan pas specialiseren.
