Alles over sport logo

Gedrag langs de lijn veranderen

Er is best veel aandacht voor het gedrag van ouders, coaches en andere supporters die langs de lijn staan. We kennen ook allemaal de mensen die (net) iets te fanatiek zijn. Gelukkig ziet niemand zo’n te fanatieke ouder als hij in de spiegel kijkt.

Een klein jaar terug werd ik, mede door een voorstelling van ‘Wel winnen he?’ tot denken aangezet. Hoe gedraag ik me zelf tijdens een wedstrijd? Zoals iedereen kwam ik tot de conclusie dat ik het best goed deed, maar ik wilde graag een experiment doen. Kan het beter? Wat gebeurt er als je je anders gaat gedragen? Hoe zijn dan de reacties van de kinderen, de ouders en, last but not least, hoe bevalt het mijzelf?

Het plan is gebaseerd op de gedachte dat kinderen tijdens de wedstrijd mogen laten zien wat ze kunnen. Dat levert meteen op dat ze zonder enige vorm van (externe) druk aan de start staan.

Feedback en high fives

Tegelijkertijd is het voor mij als trainer hét ideale moment om te zien wat ze, ook vergeleken met kids van andere verenigingen, laten zien en waar we de komende weken aandacht aan gaan besteden.

Al rondlopend kun je natuurlijk niet helemaal onzichtbaar zijn en vragen de kinderen soms om wat aandacht of feedback. Ik denk dat je die prima kunt geven, zonder dat je je grote doel uit het oog verliest. Wat doe je dan wel? De, voor jezelf soms vervelende, open vraag ‘Hoe gaat het?’ of ‘Gaat het goed?’ blijkt toch echt prima te werken. Na een duidelijk goede poging doet een high five wonderen.

Maar, vooral niet zeggen hoe het nóg beter kan. Liever drie keer een persoonlijk record met 5 centimeter, dan in 1 klap 15 centimeter erbij!

Betere atleten

Maar vooral als het even niet wil, is de valkuil enorm groot om ze te vertellen wat ze zouden moeten verbeteren. Waarom had ik me ook alweer voorgenomen niet te coachen en zo min mogelijk te zeggen? Ik heb mijn tong er zeker de eerste wedstrijden regelmatig afgebeten. Tegelijkertijd is geen aandacht geven ook niet goed, dan ben je er niet voor de kids als ze je nodig hebben.

De open vraag redt je opnieuw: ‘Wat is er aan de hand?’ of ‘Ik zie dat het niet lukt, weet je zelf waar het aan ligt?’ Daarna geven de kinderen (in mijn geval 9/10 jaar oud) in 99% van de gevallen na twee keer doorvragen zelf de oplossing.

Het leukste bijeffect? Ze worden zich bewuster van wat ze doen, waardoor ze uiteindelijk completere en betere atleten worden!

Toegegeven: ik heb het voordeel dat ik trainer ben in een sport waar we niet wekelijks een wedstrijd hebben: met één training en één wedstrijd per week zoals in veel teamsporten lijkt het mij ook best lastig. Ik ben benieuwd of hier een trainer van zo’n teamsport rondloopt die ook zijn ervaring wil delen?


Artikelen uitgelicht


Vitale sportsector
Sportaanbieders
public
ouderbetrokkenheid, sportbestuur, veilige sportomgeving