Mijn vroegere ritmische gymnastiek docente zei altijd: ‘Ik kan niet bestaat niet, het lukt me niet wel.’ Een uitspraak die mijn ouders al snel overnamen en me nog vaak om de oren is gevlogen. En met effect, want als je weigert te geloven dat je iets niet kan, heb je nooit een reden om te stoppen met proberen. Het is in dat opzicht ook een stukje zelfvertrouwen.
Maak opgeven niet te makkelijk
Maak het je kind dan ook niet te makkelijk om op te geven. Natuurlijk hoef je het niet aan de haren naar de gymles te slepen, maar vraag wel door wanneer het opeens geen zin meer heeft. Want zou het niet zonde zijn als de lessen worden geschrapt enkel en alleen omdat die koprol na drie keer nog niet wilde lukken? Stel je de verrukking op het gezichtje voor als het na nog drie keer proberen wél zou lukken!
Lange termijn doelen dus. Niet altijd nu of nooit, maar leren dat geduld echt beloont, hoe afgezaagd dat ook klinkt (zeker voor jouw ongeduldige spruit). Dat geldt trouwens ook voor de iets minder lange termijn.
Blijf je kind aanmoedigen wanneer het halverwege de wedstrijd de handdoek al in de ring heeft gegooid omdat het scorebord er weinig belovend uitziet. Er kan nog zo veel gebeuren! En verliezen ze dit keer? Dan heeft jouw sportieveling toch maar mooi het beste beentje voorgezet tot aan het eind van de wedstrijd!
Een voorbeeld
Uiteindelijk zijn wij natuurlijk meer van het sport beoefenen dan het sport kijken, maar als jouw kind een sportidool heeft, is deze natuurlijk wel een geweldig voorbeeld van doorzettingsvermogen. Want ook voor de beste sporters zit het wel eens tegen. Ook zij zijn begonnen met kleinschalige wedstrijden op modderige velden. Maar ze hebben nooit opgegeven en daarom hebben zij nu de kans om voor iemand een voorbeeld te zijn.
Doorzetten is geloven in een positieve uitkomst, maar ook plezier hebben in het proces, in het sporten zelf. Vertrouwen in je eigen kunnen en een gefaalde poging zien als een uitdaging, niet als een onmogelijk obstakel. Hoe ver is jouw kind met leren doorzetten?
Foto: Pawel-Loj
